آرزو نجفیان؛ طیبه موسوی میانگاه؛ بلقیس روشن؛ سیف‌اله ملایی پاشایی
دوره 6، شماره 11 ، تیر 1394، ، صفحه 79-98
چکیده
گویش سنجی روشی کمّی برای اندازه گیری تفاوت‌های میان گویش های مختلف است که با محاسبه آماری مقدار این تمایزات در نمونه های گسترده ای از ویژگی های زبانی در یک منطقه گویشی به دست می‌آید. هدف پژوهش حاضر نیز ارائه نمونه‌ای از اطلس گویشی استان مازندران بر مبنای روش‌های گویش‌سنجی است. در پژوهش حاضر که مبتنی بر روش توصیفی هم‌زمانی و دادگان ...
بیشتر
گویش سنجی روشی کمّی برای اندازه گیری تفاوت‌های میان گویش های مختلف است که با محاسبه آماری مقدار این تمایزات در نمونه های گسترده ای از ویژگی های زبانی در یک منطقه گویشی به دست می‌آید. هدف پژوهش حاضر نیز ارائه نمونه‌ای از اطلس گویشی استان مازندران بر مبنای روش‌های گویش‌سنجی است. در پژوهش حاضر که مبتنی بر روش توصیفی هم‌زمانی و دادگان میدانی است، آوانگاشت معادلهای محلّی 62 واژه مورد تحلیل انبوهه قرار گرفت و منطقههای گویشی کرانه های جنوبی دریای مازندران بر اساس بسامد واکهها مکانیابی شده است. موادّ زبانی متشکل از 73 مصاحبه است. میانگین سنی گویشوران 36 سال، متوسط سواد آنها در حد آموزش ابتدایی و 38% آنها زن بودند. نقشههای تفسیری حاصل ضمن تعیین چهار منطقه گویشی شمالغربی، غربی، شمالشرقی، و جنوبمرکز با آلفای کرنباخ 84/0، نشان میدهد که واکههای پیشین /i/ و /a/، بیشترین شاخص تأثیر را در گوناگونیهای منطقهای دارند.
